متن ترانه

این دفعه میخوام از همیشه تند تر برم
کمربند و محکم ببند تبدیل کردم چمنو به قیر
نمیدونی جلو دهنو بگیر
توو کوچه ها عشق نبود
آژیر بود و پلیس بودو
مشت و لگد و چشم کبودو النگو
طعمه ی این جماعت شدی بزغاله بگو پلنگ کو
حقیقت کو دوست داری عقب الکی بمونم
دوست داری رپم عربی بخونم
بمونه حرف توو دل بمونم عین خر توو گِل
یاد دادی بهم عقب گرد یاد گرفتم نشم سرد
رفیقا زدن خنجره پشت ، لحظه هامو عقربه کشت
خراب کردی ارشاد ، دیدی و بستی چشمات
اجتماع و گ*ه گرفت ، حالا بمون تا برسه امداد
جوش میاری فنت خرابه ، سنگین باش هوا ورت نداره
تا حالا کوبیدی مشت به دیوار ، با عُقده زدی پُک به سیگار
توو چراغمون غول نبود ، جیبامون پُر پول نبود
راه رفتیم لب تیغ همیشه ، وضعیت هیچ وقت کول نبود
زیر خاک یا زیرِ زمین ، تا همیشه میمونیم
ماها گُل همیشه بهاریم ، حتی فکر نکن توو خزونیم
آه حتی فکر نکن توو خزونیم ، سلامتی اون پدری که ساقی نبود
اما هر روز عرق ریخت و ما خوردیم ، هی پیرتر شد و ما مُردیم
ما نمک که میخوریم نمیشکنیم نمکدون
این صدا از کفِ تهرانه که میشنوید هم اکنون
ماییم و سکوت کوچه ها ، ماییم و سوز زوزه ها
ماییم و خاک و پوزه ها ، دست به یقه با سوژه ها
ماییم و شما با حرفِ حق ، میگیم ما حالا تو فحش بده هی
کله خریم و کله شق ، سنگین تر از مُشت کِلِی
ماییم و قلم و حنجره ، دریچه و نورِ پنجره
رفیق و زخمِ خنجرش ، داش امیر و دلِ پنچرش
ماییم و دست و پنجه گرم ، چشمِ کور و دندِ نرم
نگاه مامان و بچه شرم ، نسخ یه جفت دستِ گرم
ماییم و دزد و اختلاس ، دستِ بسته چشمِ باز
چشم و عشقِ S Class ، ناز و عشوه اسکناس
ماییم و زخم و بتونه ، ماییم و تبر و جوونه
حرفِ زور از زمونه ، از ما عذر و بهونه
پریدم از خواب زمستونی ، گازو تا تهش بچسبونی
سریع بپیچید توو لونتون ، اسلحتون قلمه ولی
جز دروغ نی توو لولتون

امیر خلوت تند