از مهمترین سازهای زهی ایران دارای ویژگیهای اصیل و سنتی قومی ایرانی است

مشخصات:

۱- دارای شش سیم بوده که بوسیله زخمه و مضراب فلزی یا شاخ نواخته می شود

۲- بدنه یا کاسه اصلی ساز معمولاً دو تکه و از جنس چوب گردو و حتی توت کهنه می باشد که به همدیگر می چسبانند

۳- پوست بره تودلی است

۴- دسته تار که جداگانه ساخته شده و بعداً به کاسه وصل می شود به وسیله قطعات شاخ یا استخوان شتر تزئین شده

۵- خرک معمولاً از شاخ گوزن بوده ۶- پرده ها از جنس روده گوسفند.لفظ تار در اصل سانسکریت و (تره) بوده است و از ابتدا با چهار و سپس پنج و در اواخر با شش سیم ساخته شد تار به شکل امروزی سابقه طولانی و دوری ندارد. میرزا حسینقلی با تار پنج سیمه و درویش خان با آن مانوس بوده و می نواخته اند. تار سازان مشهوری همچون یحیی – استاد فرج الله اقدام به تکمیل زیبا سازی و استاندارد نمودن تار شش سیم نموده اند که مشهورترین و کاملترین آنها را یحیی می ساخته همانطور که گفته شد مضراب تار یا از شاخ بسیار سخت و یا از فلز است که دسته آن موم گرفته شده طول تقریبی آن سه سانتیمتر است اما بطور معمول از جنس برنج است

اجزاء ساختمان تار

۱) وزن متوسط آن بطور معمول ۱۷۰۰ تا ۲۲۰۰ گرم بوده و قسمتهای مختلف آن عبارتند از سرپنجه ، دسته ، نقاره، کاسه، پوست، سیم ، گوشی، خرک، شیطانک و پرده

۲) دسته تار بطور تقریبی ۵/۳×۴۶ سانتیمتر است که از محل سر پنجه با قطر ۵/۲ تا ۳ سانتیمتر شروع و تا محل تلاقی به کاسه ۸ الی ۱۰ سانتیمتر می رسد. دسته معمولاً از چوب گردو بوده .

۳) تعداد پرده های تار ۲۸ عدد بوده که از جنس روده، نخ بخیه (روده خرگوش یا گوسفند) و گاهاً نایلون می سازند.۴) جعبه گوشی (سر) در انتهای بالایی دسته قرار گرفته و از هر طرف سه گوشی بر سطوح جانبی جعبه کار گذاشته شده است.

می پسندم

14+

• 4,793 نگاه
• 0 دیدگاه