متن ترانه

انچه در گذشته کردم
چون به یادم اید
ناله ها ز حسرت ها
اگر بود از نهادم اید
هرچه با صفاتر بوم جز جفا ندیدم
کی شود ،که روزی
یا شامی بر مرادم اید
در بهاره عشق و مستی من
شد رنجانه مست هستی من
دیگر خزان گشته بهارم
کجا برم این دل زارم
چی میشود اخر کارم همدمی ندارم
هر جا دامی بر سر راهم
زین همه صیاد است
من چون مرغی
در پی دانه در دام افتادم
هر جا دامی بر سر راهم
زین همه صیاد است
من چون، مرغی
در پی دانه در دام افتادم
دگر خزان گشته بهارم
کجا برم این دل زارم
چه میشود اخر کارم همدمی ندارم
ادم که بی خبر بود
کسی نشد چراغ راهم
اکنون که دیده بگشودم
دگر فتاده به چاهم
دگر خزان گشته بهارم
کجا برم این دل زارم
چه میشود اخر کارم همدمی ندارم

داریوش رفیعی صیاد من