علی سورنا مریم

متن ترانه

غروب که میشه بوی مریم از توو پنجره ها میاد توو خونه های داراب
خونه هایی با آجرای خسته ، اینجا بازار تلخ عزا داراست
تا شب میشه مریمو آشنا ندیده ، توو این زمان تموم واژه ها غریبه ان
تا غرق بشه پشتِ رودِ شب میونِ کوه ، نگاه مادری که با شنا غریبس
مریمم کجایی برا لباست ، اندام آزاده قامتی ندارم
بیا مادر استقامتی ندارم ، خوب و بد تویی بی تو قیامتی ندارم
وقتی که تو تبِ کَری ان همه ، خواب وسط این قهری ان همه
مادر بعدِ زوزه های گرگا میگه ، کدوم زوزه بویِ خون مریممه
مریمم گلِ ناب امیدم ، اینجا صورتا همو به نقاب لو میدن
چشما دیدنو به خواب لو میدن ، ماهیا همو به قلاب لو میدن
کل عمرِ تو صرف چی میشه میشد ، سکون واست یه دردِ دیرینه میشد
لایِ درختا که به ارّه میگفتن تقدیر ، حرکت تو پوست خندِ بی ریشگی شد
جان کوچیک و فانیه ننه ، دست هات زندانیه ننه
دیوونه یِ این خرده نفسی ها ، جانم اینجا جانیه ننه
توو غروب کبود جوونه ها ، کدوم مرگو بدم به ثانیه ننه
توو فرسایش خِفَت سن ، هوایِ گَردی توو نفرت شن
جهان قبل اینا خالیه ننه ، زمینه بیماریه ننه
چشماتو بازِ رفتن بذار ، جهان نگهبانیه ننه
زبونی که نگه قربان همون ، سریه که قربانیه ننه
نبودم دنبالِ مصلحتم ، من صدای اسلحتم ننه
جهان روزی بی کسیه ، یه زخم بازِ بی بخیه
دلت گرمِ نونِ توو سفرت ، جهان چه دندونه ننه
که وقتی سر میکِشی بهش ، سمباده یِ زر میکشی بهش
حالا جر بده که ، کلِ جهان نونه ننه