اعلان‌ها
دیدار فاضلی با تیمور گورگین ترانه سرا و شاعر طنزپرداز پیشکسوت گیلان
مدیرکل فرهنگ و ارشاد اسلامی گیلان با تیمور گورگین، ترانه سرا و شاعر طنزپرداز پیشکسوت استان دیدار و گفت و گو کرد.
به گزارش اخبار موسیقی واوموزیک ، فیروز فاضلی به همراه حسین ابراهیمیان، معاون امور فرهنگی و رسانه و سید امیر مصباح، معاون امور هنری و سینمایی این اداره کل با حضور در منزل استاد تیمور گرگین، با این ترانه سرا و شاعر طنزپرداز پیشکسوت استان دیدار و گفت و گو کرد.
تیمور گرگین چولابی ، از ترانه سرایان پرکار و از شاعران طنز پرداز گیلک می باشد وی به سال هزار و سیصد و سیزده در روستای چولاب از توابع کوچصفهان ، زاده شده.
پدرش “ملا کاس آقا چولابی”، از مرثیه سرایان معروف در روستاهای رشت آباد و چولاب بود.
گرگین را باید از شاعرانی بشمار آورد که تحولی در ترانه سرایی گیلک ایجاد کرد . وی از روزنامه نگاران پر کار می باشد.
وی تحصیلات ابتدایی خود را در دبستان رودکی رشت ، به پایان برد و سیکل اول دبیرستان را در مدرسه نوربخش گذرانید و برای گرفتن دیپلم به دبیرستان شاهپور رفت از هزار و سیصد و بیست و هشت ، به شعر و نویسندگی روی آورد و از سال هزار و سیصد و سی و چهار ، برای رادیو ایران ترانه ساخت.
در کتاب کوجصفهان دیار بیدار کرانه سفیدرود درباره تیمور گرگین میخوانیم: این شاعر هوشمند و گویشمند ،بر اساس نوشته های مطبوعاتی و اشعار و مقاله ها هایی که از وی چاپ شده است، در کارهای مطبو عاتی پرکار و سخت کوش است و نسبت به رواج فرهنگ عامه سراسری و گویش اصیل گیلکی، بسیار علاقه دارد.
مردمان جامعه اش را دوست دارد،شیفته گیلان است و با سه گروه ،اُلفت ندارد:گروه دروغگویان،گروه بد قول و گروه یاوه گو! گورگین تا نفس دارد با دروغگویان ،بد قولان ویاوه گویان و ادم های ورّاج وپرحرف،جلیس وانیس نمیشود.
وی در همین کتاب در باره شعر و ادبیات گیلکی می‌گوید: برای گیلکان هنر دوست،شعر غذای روح است، در خطه سبز گیلان بی شعر و موسیقی نمیتوان زیست .شعر گیلکی در سی وچهل سال پیش اغازی بود برای حرکت احساس و اندیشه بشری و انسانی در جامعه روستایی وشهری .اما امروزه شعر گیلکی با اشعار گیلکی زمان «افراشته» و میرزا حسن خان کسمایی فرق فاحش دارد .شعر گیلکی امروز راه روشن خود را برای درخشندگی بیشتر در گیلان و درون کشورپیدا کرده و نظر گویشمندان خارجی و داخلی را به سوی خود جلب نموده است.
بر خلاف گذشته امروز ترانه های گیلکی حال و هوای دیگری دارد و کاملاً متحول شده است. شاعران گیلکی سرا و نویسندگان هنرمند بومی نویس باید با خلق آثار شان گویش گیلکی را شاداب و با طراوت نگه دارند. کوشش پیگیر و مداوم گویشمندان هر منطقه ، سبب زنده ماندن و رواج گویش آن منطقه خواهد شد.
اشعار گیلکی او در سال چهل و یک و چهل و دو ، در مجله پیام نوین به چاپ رسید. او با اسامی مستعاری چون: مورچه رشتی، مولانا رشتی و بی مخ میرزا، به مطالب طنز و شوخی قلم زده است.
کتاب های وی: ستاره های کور “مجموعه شعر” – تیره روز – شعر و نوول – طاغوت در تابوت “مجموعه شعر” – چهار دیوان دختر رشتی “دوبیتی گیلکی” – درخشانترین شاهکارهای شعرا – گلبانگ گیلان – امروز چه کسی می تواند شاعر باشد؟ – سرودهای کودکان – چگونه بنویسیم تا ایراد نگیرند؟
از ترانه های وی؛ پاچ لیلی: خواننده مسعودی – ایشاره: خواننده مسعودی – ستاره من: خواننده مسعودی – کستی عاشق: خواننده مسعودی – آب طلا: خواننده مسعودی – دختر بهار: خواننده مسعودی – خانم گوله: خواننده مسعودی – تی عاشقم: خواننده زیباکناری – افسوس: خواننده زیباکناری – تی عاشقم: آهنگ اکبرپور، خواننده جفرودی – فریاد ماهیگیر: خواننده زیباکناری – سفر: خواننده زیبا کناری – عروس زیباکنار: خواننده زیبا کناری – مهتاب شب: خواننده مسعودی – عروس شهسوار: خواننده مسعودی.
