رضا صادقی آن بهاری باغ ها و این بیابانی زمستان

افزودن به پلی‌لیست 8,428 نگاه

پخش آهنگ افزودن به لیست پخش دانلود آهنگ

متن ترانه

ناگهان دیدم که دور افتاده ام از همرهان
مانده با چشمان من دودی به جای دودمانم
ناگهان آشفت کابوسی مرا از خواب کهفی
دیدم انوقت قرن ها را هست از من تا زمانم
ناشناسی در عبور از سرزمین بی نشانی
گرچه ویران خاکشان را آشنا با خشت جانم
ها شناسم این همان شهر است ، شهر کودکی ها
خود شکستکم تک چراغ روشنش را با کمانم
میشناسم این خیابان ها و این پی کوچه ها را
بار ها این دوستان ب بسته اند ره بر دشمنانم
آن بهاری باغ ها این زمستانی بیابان
ز آسمان میپرسم آخر من کجای این جهانم
سوز سردی میکشد شلاق و میچرخاند و
من درد را حس میکنتم در بند بند استخوانم
مینشینم از زمین سر زمین بی گناهم
مشت خاکی روی زخم خون فشانم ، میفشانم
خیره بر خاکم که میبینم ز کرت زخم هایم
میشکوفد سرخ گل هایی شبیه دوستانم
میزنم لبخند و برمیخیزم از خاک و
بدین سان میشود آغاز فصل دیگری از داستان