اعلان‌ها
پلورالیسم در موسیقی پست تونال منتشر شد
کتاب «پلورالیسم در موسیقی پست تونال» توسط نشر افکار منتشر شد.
به گزارش اخبار موسیقی واوموزیک ، کتاب «پلورالیسم در موسیقی پست تونال» نوشته علی احمدی فر یازدهمین جلد از «مجموعه ی موسیقی جهان» در نشر افکار است که در ۱۶۵ صفحه قطع وزیری به بهای چهل هزار تومان منتشر شده است.
نویسنده در مقدمه خود با شرحی بر موسیقی مدرن و پست مدرن و نیز مفاهیم موسیقی تونال و پست تونال، می نویسد: «تجربه گرایی ای که از اوایل قرن بیستم آغاز گشت، با وجودِ تمامی دستاوردهای مدرنیسم، موسیقیِ بعد از جنگ جهانی دوم و به خصوص در دهه های ۶۰ و ۷۰ با امتزاج و اختلاطِ عناصر مختلف و بازگشت به گذشته و موسیقیِ تونال در نیمه دوم قرن بیستم، باعث شروع پست مدرنیسم می شود. سوال تاریخیِ تاریخ معاصر این است که پست مدرنیسم رو به جلو حرکت می کند یا رو به عقب؟
تصویری که به دست می آید، این گونه است که به طور کل، المان های مکاتب و نگرش های هنری مختلف، متفاوت و متضادِ کلاسیسیسم، رمانتیسیسم، امپرسیونیسم، اکسپرسیونیسم، مینیمالیسم، سریالیسم، موسیقی اکسپریمنتال، موسیقی کانسپچوال، موسیقی باروک، قرون وسطی و رنسانس، موسیقی های محلی و بومی، میکروتونالیته، موسیقی جاز و راک و پاپ، موسیقی تصادفی و بسیاری عوامل متضاد آهنگسازی به طور هم زمان در یک کمپوزیسیون دیده می شود. این همزمانی ایسم های متعدد، که از مشخصه های موسیقی معاصر به شمار می آید، پلورالیسم در موسیقی پستتونال است.»
احمدی فر، مفهوم پلورالیسم در موسیقی را چنین شرح داده است:
«پلورالیسم در دوره های مختلف تاریخ به شکل های مختلف ظهور پیدا کرده، اما در هنر معاصر به اصلی ترین مشخصه این دوره مبدل گشته است که برای آشنایی و درک آن باید تقریبا تمامی مکتب ها، سبک ها و نگرش های تاثیرگذار تاریخ موسیقی را به طور تخصصی شناخت. از منظر تاریخ مدونِ موسیقی، پلورالیسمِ موسیقی معاصر، ریشه در دوآلیسمی دارد که از رنسانس آغاز گشت و همین طور تا امروز، به شکل پیچیده و چند وجهی ای، ادامه دارد، به شکلی که در هر دوره ای به گونه ای و به خصوص در دوره معاصر به طرز شگفت آوری، بسط و گسترش یافت. گذشته از سیر تاریخی پیوسته رنسانس تا امروز، از منظر دیگری ریشه های پلورالیسم را که به اندازه کلِ موسیقی فولکلور اقوام و ملل جهان از دوران باستان گسترده است، میتوان بررسی کرد.
این گوناگونی بسیار گسترده که انتهای گستره آن قابل رویت نیست، گسترده ترین و پلورالیستیترین وجوه تاریخ موسیقی است. اگر این دنیای گسترده و لایتناهی پلورالیستی دوران کهن را ریشه های درخت تنومند تاریخ موسیقی که در تندباد تاریخ سربرافراشته و تا امروز رشد کرده و شاخ و برگ های آن به مثابه موسیقی معاصر بر تاریخ معاصر سایه افکنده، در نظر بگیریم، به ارتباط تشابه عجیب و در عین حال متضادی بین ریشه های گسترده موسیقی کهن و شاخ و برگ های متنوع و بیشمار موسیقی معاصر پی خواهیم برد. این درخت که نماد رشد تفکر موسیقی در تاریخ بشر است و بالطبع بخش قابل توجهی از آن، در تاریخ علمی موسیقی اروپا نمو یافته، رشد کرده و زیبایی کلاسیک یافته، در اوج رشدِ تنه اصلی خود در اواخر قرن نوزدهم به موسیقی روسیه و سپس اروپای شرقی و بعد از آن به موسیقی آمریکا و در آخر به اندازه تمام ممالک و مناطق مختلف جهان امروز گسترده می شود.»
علی احمدی فر، متولد ۱۳۵۵ در تهران، آهنگساز، پژوهشگر موسیقی معاصر و مدرس علوم آهنگسازی است. وی هارمونی کلاسیک، سبک شناسی و تاریخ موسیقی معاصر را نزد استاد کیوان میرهادی آموخته و هم اکنون به تدریس، تالیف و آهنگسازی مشغول است.
