یاس مرحم
متن ترانه
قلبم میگه میكروفون رو بردار
و تو بخون حالا از همه ی دردات
تا مرهم باشه واسه دل شكستت
تا نمونی تو پای گله و حسرت
میدونی اینوكه كه یاس از تو داره نقصی
گذشته هام مثله تومور مغزی
دور و ور منو مثله یه دیوار فرضی
میگیرن و میشم مثله یه بیمار مغزی
نمیدونم كه كی داره تقصیر
حوصله ندارم بكنم اینا رو تفسیر
وقتی كه اشكت چكیده یكی یكی
حرفی كه تو قلبته بگو به كی بگی
داستان منو نمیدونی تو زیر آسمان كبود
حالا اون ادم رازدار و صبور
واسه ی خونواده پاسداره هنوز
گذشته ی منه مثله كتاب داستان
به دنبال یه روزی كه بتابه آفتاب
یه حس میگه به اون روز نزدیكم نزدیك نزدیك تر
هر وقت دلم میگیره از همه قلم تو دستمه
می نویسم از این كه سر سبز باید پای دردا وایسم
تا برسم به فرداهای روشن
قلبم میگه میكروفون رو بردار
و تو بخون حالا از همه ی دردات
تا مرهم باشه واسه دل شكستت
تا نمونی تو پای گله و حسرت
وقتشه كه دیگه بخونم و وقت ندم
بگم از روزایی كه زیر برف یخ زدم
مقصدم كه به سمت كسب درامد
و حالا دیگه ازم رفته طراوت
تو پول در میاری و بعد سر كار
میبینی جیب شده هم وزن پر كاه
فقط خودتی و دورو بر مشكل
اون وقت كیه كه تو رو بكنه ترو خشكت
آره این روزا اوضاع اروم مشتی
فردا از سختیا تو بارون اشكی
روزی میرسه كه بابا مامان پیرن
یا مثه پدر من از این دنیا میرن
حالا هفت ساله كه خالیم پشتم
خدا بوده باعث و بانی رشدم
خیلی سخته ولی میدونم اینو می تونم
هر وقت دلم میگیره از همه قلم تو دستمه
می نویسم از این كه سر سبز باید پای دردا وایسم
تا برسم به فرداهای روشن
قلبم میگه میكروفون رو بردار
و تو بخون حالا از همه ی دردات
تا مرهم باشه واسه دل شكستت
تا نمونی تو پای گله و حسرت
وقتشه به تو بگم تو بدونی پس
یه حرفی كه می خونم از درون قلب
تو سختیا چگونه من با یه كوه غم
رو قلبی كه دیگه شیكسته جلو برم
خسته و اسیر درد تو مسیر بعد
وقتی كه كسی نبود و رفیق من
سختی یه چیزی كه شد نصیب من
پس دیگه از این به بعد بذار به تو بگم
عزم رو جزم میكنم مثله سرباز
اینو بدونین كه نیستم قصه پرداز
پرواز می كنم به سمت هدف
هه پس باخت كسی كه به حمله نرفت
تا حالا سرنوشت بوده یه داور بد
ولی دلیل نمیشه برسم آخر خط
حالا خیلی مونده ولی تخته گاز
جلو میرم حالا با فكرو مغز باز
هر وقت دلم میگیره از همه قلم تو دستمه
می نویسم از این كه سر سبز باید پای دردا وایسم
تا برسم به فرداهای روشن
قلبم میگه میكروفون رو بردار
و تو بخون حالا از همه ی دردات
تا مرهم باشه واسه دل شكستت
تا نمونی تو پای گله و حسرت