محسن نامجو اوستا خوانی

متن ترانه

شعاع لب پریده ی خورشید شامل حالم

دو خال داغ سیاه بر شانه هایم آتش به کام

می بپیچ بر شانه هایم ریسمان زلفکان

تو بکشانی ام به هر کجا که بکشانی ام تنها تو به هر کجایم

من شانه هایم ریسمان زلفکان بپیچ آتش به کام

چاک چاک سرس بر چین شانه هایم شانه هایم برچین

می آیم شب پریده سیاه بر شانه هایم می بگز شانه هایم چالاک

که می آیم به هر کجا که بکشانی ام تو تنها بکشانی ام به هر کجایم

نمی گریزم نمی گریزم شانه هایم ریسمان زلفکان بپیچ خراشیده شانه هایم

آبی رگان ساتخوانی سپید بر شانه هایم

خونم خونم خونم خط خط برون جسته سرخ از شانه هایم بپیچ بر شانه هایم ریسمان زلفکان

می کشان شانه هایم می بزن تازیانه شانه هایم

نمی هراسم بی شکوه شانه هایم

به هر کجا که بکشانی ام به هر کجا که تو بکشانی

و بکشانی ام به هر کجا که بیایم شانه هایم

زنگی شانه هایم می آیم

بی ریشه گان ریش ریش از نیش آتش به کام

شانه هایم دوزخین شانه هایم کبودم دم دم می بگزید آن شانه هایم

افشنان خون شانه هایم سپید و سیاه و سرخ رود شانه هایم

شانه هایم شانه هایم شانه هایم شانه هایم

شعاع لب پریده خورشید شانه هایم

دو خال داغ سیاه بر شانه هایم آتش به کام می بپیچ بر شانه هایم

ریسمان زلفکان تـو بکشانی ام به هرکجا که بکشانی ام تنها تـو به هرکجایم من شانه هایم

ریسمان زلفکان بپیچ آتش به کـام چاک چاک سرخ بر چین هایم شانه هایم

شانه هایم برچین، می آیم شب پریده سیاه بر شانه هایم می بگز شانه هایم

چالاک، که می آیم به هرکجا که بکشانی ام تو تنها بکشانی ام به هرکجایم نمی گریزم نمی گریزم شانه هایم

ریسمان زلفکان به پیچ خراشیده شانه هایم

آبی رگان استخوانی سپید بر شانه هایم خونم خونم خونم خط خط برون جَسته سرخ از شانه هایم

بپیچ بر شانه هایم ریسمان زلفکان می کشان شانه هایم

می بزن تازیانه شانه هایم نمی هراسم بی شکوه شانه هایم

به هرکجا که بکشانی ام به هرکجا که تو بکشانی و بکشانی ام به هرکجا که بیایم شانه هایم

زنگـی شانه هایم می آیم بی ریشگان ریش ریش از نیش آتش به کام شانه هایم

دوزخین شانه هایم کبودان دندان می بگزیدگان شانه هایم

افشرانخون شانه هایم سپید و سیاه و سرخ رود شانه هایم

می افشرم می بزن چنگ نوای شانه هایم

می بزن چنگ می بزن زخم می بزن می بدر شانه هایم

می ببر که به هرکجا که بکشانی ام تو به هرکجا که می آیم ترس خورده سوگند شوَم شانه هایم آفت زده شانه هایم

بریده بریده پنجه راه راه آتشبه کام ریسمان زلفکان به پیچ دریده شانه هایم

فرو ریخته بام هایم مادینه قنات خشکیده شانه هایم فروریخته شانه هایم

می ببار بر شانه هایم می ببار می برویان شانه هایم

تا می بپیچ بر شانه هایم و به هر کجایم که می بکشانی ام تو با شانه هایم

با شانه هایم خراشان شانه هایم می آیم