محمد بیباک بزار برم

متن ترانه

میرم... شاید رفتنم دردی رو دوا نکنه
ولی مصلحت خواه من
میرم که شاید باشد سوی مصلحت، راه من...
بیا بریم مگه همه درا به روت قفل نبود
بیا بریم انقد واسه جوونا تو کفر نگو
بیا بریم آدمای اینجا دو رو و پستن
انگاری به هم رگبار دروغو بستن
وقتی پیششی رفیقت تو مرامش کشته
وقتی میری می کشه فحش ناموس رو پشتت
جامعه قطاره. بی باک تو مثل ریلی
وقتی نه مجنون داریم و نه یه باکره مثل لیلی
میگی جوونها تشنه ی نصیحتن چی شد مشکشون؟
هه! بذار برم تنها بمونن با شیش و هشتشون
آخه واسه من اینجا قفسه هست یه جای غم
چی بگم به تو که میاد نفست از یه جای گرم
واسه تو که تا 1 ظهر می خوابی و واسه مامان بابا جیره خواری
ولی من موندوم، این زندگی و دو تا جیب خالی
من میرم گرچه که تا نیمه شب بازه چشمم
من میرم ولی ندونستی تو راز عشقم
من میرم اینو می فهمی از لرزش لبهام
من میرم و کسی نفهمید ارزش حرفام
به خودم میگم کو کسی که درکت می کرد؟
بیا بریم باید کنیم ترک میهن
بیا بریم تا بمیره مرد و نصیحتی
بیا بریم که نباشه درد و اذیتی
حرفات تلخه راسته مثل مته ست تو گوششون
اسم تو هم سایه. مثل بختک رو دوششون
20 میلیون شنونده و اسم منو غیره کجاست؟
لیست مجرم ها و خواننده ی غیر مجاز
با مستندت می گی ایرانو شوکه کردی؟
نه! سوژه ی 70 میلیونی که مثل جک بخندی
هی به خودم میگم بی باک این ترکو کش نده
آخه خواننده رپ دلیل ورود کراک به کشوره؟
پیرمرد کوپن به دستو می پیچونی که باطله همش
نابرادریه که تا برق میره مردم سر چهار راه قاتل همن
اگه هر لحظه ی جامعه خوردت می کنه خب تو شبیه مایی
ما همه مرده پرستیم مثل مرگ خسرو شکیبایی
پس بذار منم برم بمیرم که کاملا قصه حاضره
شاید منم مجوز بگیرم بعد مرگم مثل ناصر
عبداللهی همه جا با دو تا بال تو برم
گرچه ترجیح حرف ما رو به خال، تور بدن
ولی اجتماعی بودم
وای. از اولم اشتباهی بودم
من میرم گرچه که تا نیمه شب بازه چشمم
من میرم ولی ندونستی تو راز عشقم
من میرم اینو می فهمی از لرزش لبهام
من میرم و کسی نفهمید ارزش حرفام
تو فضای بسته نشون دادم معنی پشتکار رو من
بذار برم که شاید خیلی ها خوشحال شدن
به خدا بچه سر چهار راهو می بینم بغض گلوم
می گیره؛ ماها بدیم؛ سامی یوسف خوبه؛ لوپ کلوم
جامعه بیمار رپ مثل قرصشه خب
مجوز به رپ؟ هه! مسخره ست پرسش تو
6 ماهه نخوندم و غم های دنیا رو به من کمونه کردن
ولی مثل بقیه من کی کمشکلات و بهونه کردم؟
آره محمد تو این سردار خشم
داستان زندگیمو می دونستی صد باره اشک
می ریختی تو که عکسو در آغوشی
دو روز دیگه بی باکو می سپاری به دست فراموشی
مسئله نگاه بد به رپ، رنج من، نه مسئله مالیه تا...
برادر بذار برم! نگو خالیه جام...
من میرم گرچه که تا نیمه شب بازه چشمم
من میرم ولی ندونستی تو راز عشقم
من میرم اینو می فهمی از لرزش لبهام
من میرم و کسی نفهمید ارزش حرفام