نظر یاس درباره رضا پیشروواو موزیک , رسانه پخش موسیقی آنلاین

• 36,649 نگاه
• 3 دیدگاه

اگر سری به صفحه شخصی هنرمندان عرصه موسیقی رپ بزنید صحبت های آن را راجب یکدیگر خواهید دید
و در این بین با انتشار خبر دستگیری رضا پیشرو به اظهار نظر یاس درباره رضا پیشرو برخوردیم
که از وی حمایت کرده و همچنین به طرفداری از موسیقی زیرزمینی پرداخته است.

اظهار نظر یاس درباره رضا پیشرو

هنر زیرزمینی، پذیرای هر اثر، سبک و جریان هنریه که تو ساختارهای تعریف و پذیرفته‌شده توسط جامعه‌ی هنری
– تا زمان تولد جریان جدید- نمی‌گنجه.
وقتی بحث نوآوری و ساختارشکنی به میون میآد؛
ممکنه افراد و جریان‌های زیادی با اون مقابله کنن؛ اعم از منتقدهای هنری، هنرمندهای جریان‌های مسلط، رسانه‌ها و …

منظور این نیست که هر چیزی به‌اصطلاح «غیر مجاز» باشه رو میشه زیرزمینی دونست؛
زیرزمینی بودن یه منش و نگرشه که باید هنرمند زیرزمینی به اون پایبند باشه.
اینکه چه آثاری در زمره این جریان قرار می‌گیرن یا اصلاً هنر زیرزمینی چیه موضوع بحث ما نیست.

نکته‌ی آخری که باید بگم و از بحث هنر زیرزمینی بگذرم،
علت این مسئله هست که چرا یه هنرمند با تمام ضررهایی که ازنظر اقتصادی و حرفه‌ای بهش وارد می‌شه؛
حاضره آثارش رو به‌صورت زیرزمینی منتشر کنه.
موضوع اصلی از «تحمیل نظر» شروع میشه.
اینکه هنرمند زیرزمینی حاضر نیست تحمیل نظر هیچ‌کسی رو بپذیره و علتش هم کاملاً واضحه؛
نمی‌خواد با پذیرفتن این تحمیل نظرها به «هویت» و «اصالت» چیز جدیدی که دنبالشه ضربه وارد کنه.

ادبیات و به‌خصوص «هنر داستان نویسی» هم از این قاعده مستثنی] نیست[.
دقیقاً بحث ما ازاینجا شروع میشه. البته لازم می‌بینم داخل پرانتز این نکته رو هم ذکر کنم که ما قرار نیست حتی از ادبیات زیرزمینی حرف بزنیم
بلکه قراره از جریان نو و جدیدی حرف بزنیم که در ادبیات وجود داره
و تنها از طریق انتشار زیرزمینی و مستقل آثار قابل رشد، پیشرفت و هویت پیدا کردن هست.

اگر بخوام براتون موضوع رو بازکنم باید موسیقی رپ و راک تو ایران رو مثال بزنم
که بخش عظیمی از هردوی این سبک‌ها دارن به‌صورت زیرزمینی ارائه می‌شن
ولی هر کدوم با تمام نقاط مشترکشون، تفاوت‌های عمده‌ای باهم دارن
که به‌طورکلی، این سبک‌ها و اجتماعی که تشکیل دادن رو از هم تفکیک می‌کنه.

همه‌ی هنرمندها و جریان‌های هنریِ پیشرو در همه‌ جای تاریخ هنر تو دنیا،
در کنار نوآوری و ساختارشکنی در فرم و محتوا که لازمه‌ی هنر «آوانگارد» و پیشرو هست؛
به نکته‌ی مهم دیگه‌ای هم نیم‌نگاهی داشتن که اون توجه به «ظرفیت‌های موجود» هست.

این ظرفیت‌ها از همه نظر بررسی شده؛ مخصوصاً توجه به امکاناتی که اون زمان وجود داشته.
مهم‌ترین امکانی که ما داریم و پیشینیان ما تو هنر نداشتن «تکنولوژی» به تعریف امروزی هست.
اینترنت، شبکه‌های اجتماعی، رایانه، تلفن‌های هوشمند و …
چیزی که ما دنبالشیم و به‌زودی توضیحات بیشتری در موردش ارائه می‌دیم
استفاده از تمامی پتانسیل‌های موجود در این زمینه برای خلق و هویت دادن به یه جریان هنری جدیده.
محمد روشنیان

Favorite