اخبار موسیقی
ساز سنتور
سنتور ساز زهی کوبهای موسیقی ایرانی است. فرهنگ دهخدا سنتور را اینگونه بازشناخت کرده است: «از سازهای ایرانی به شکل ذوزنقه که دارای سیمهای بسیاری است و با دو مضراب چوبی نواخته میشود. رایجترین نوع سنتور (۹ خرکی) دارای ۷۲ سیم است که به دستههای ۴ تایی و در ۱۸ دسته تقسیم میشود» سنتور بر
ساز دیوان
دیوان از جمله سازهای مضرابی است. این ساز یک ساز کُردی است. و یکی از سازهای خانواده تنبور به حساب میآید، که غیر از کردستان ترکیه در مناطق مختلف کردستان عراق و کردستان ایران و کردستان سوریه استفاده میشود و انواع خاصی از آن در مناطق مختلف کردستان ترکیه وجود دارد. دیوان سایز بزرگتر تنبور
ساز چنگ
چنگ گونهای ساز زهی باستانی است. در کنار ساز رود (عود) از مشهورترین سازهای ایران باستان به شمار میآمده است. در ادبیات پارسی بسیار از این ساز یاد شده است و سیارهٔ زهره را چنگزن دانستهاند. در مُهری گِلین که در بین سالهای ۱۹۶۱ تا ۱۹۶۶ میلادی توسط دو باستان شناس از دانشگاه شیکاگو به
ساز کمانچه
کَمانچه یکی از سازهای ایرانی و موسیقی خاور زمین است. این ساز علاوه بر شکم، دسته و سر، در انتهای پایینی ساز، پایهای دارد که روی زمین یا زانوی نوازنده قرار میگیرد. نخستین نشانههای تاریخی دربارهٔ کمانچه در کتاب موسیقی الکبیر اثر ابونصر فارابی در سده چهارم هجری دیده شدهاست. او در این کتاب از
ساز سلانه
سلانه ساز زهی جدیدی است که در سالهای اخیر سیامک افشاری با همکاری حسین علیزاده ساختهاست. سلانه، سازی است از خانواده تنبور با دسته بلند که براساس تصاویر تاریخی بازمانده از ایران باستان دارای سه سیم و سه گوشی بودهاست که از طریق اضافه کردن سیمهای اصلی میتوان به صداهای بمتری دست یافت. کوششهای حسین
سه تابلو از موسیقی «شهرزاد»
آهنگسازی مجموعه شهرزاد توسط دو آهنگساز مختلف انجام شده؛ فردین خلعتبری قسمتهای اول تا ششم و امیر توسلی از قسمت ششم به بعد؛ دو آهنگساز با دو نوع نگرش و دو نوع شیوه کار متفاوت از هم. آنچه یادداشت پیشرو سعی در عرضه آن دارد، ارائه سه تصویر از موسیقی شهرزاد است؛ سه تصویر
میراث بنان «موزه» میخواهد
یکی از پرفروغ ترین و جامع ترین و طولانیترین برنامههای موسیقایی تاریخ رادیو باشد که هست، بهانه سالروز تولد خواننده مشهور آن، باید علاقهمندان موسیقی و ادب و هنر را زیر سقفی جمع کند که چنین مکانی موجود نیست!» «از تولد غلامحسین بنان، پانزدهم اردیبهشت ۱۲۹۰، یک قرن و پنج سال میگذرد. هویت او به عنوان میراث
ساز چگور
چُگور، چوگور یا قُپوز سازی است از خانوادهٔ سازهای زهی مقید از ردهٔ تنبور که به آن دوتار نیز میگویند. چگور مرکب از یک قطعه چوب مجوف بر شکل عودی کوچک است که دارای پنج وتر میباشد. ساختمان این ساز از یک کاسه طنینی گلابی شکل و دستهای مانند دسته تنبور تشکیل میشود. کاسه اش
ساز بربط
رود یا بربت، سازی ایرانی از رده سازهای زهی زخمهای است که در خاورمیانه از جمله ایران و کشورهای عربی رواج دارد. رود از قدیمیترین سازهای شرقی به شمار میرود. برخلاف اکثر باورها که بربت را سازی عربی دانسته اند، بربت ساز قدیمی ایرانی بوده که پس از اسلام به کشورهای عربی برده می شود