ابراهيم حامدی متخلص به "ابی" در ۲۹ خرداد سال ۱۳۲۸ در ميدان فوزيه تهران ديده به جهان گشود.
پدر ابی خیاط بوده و مادرش خانهدار. او دوران کودکی خود را در محله میدان فوزیه تهران در خیابان شهرستانی سپری کرده است
و دارای چهار خواهر و یک برادر است.
او در سال ۱۳۵۳ با فروزه مقدادی ازدواج کرده و از وی صاحب سه دختر به نامهای عسل، سایه و خاتون است که برای هر سه آنها یک ترانه خوانده است.
ابی دو سال قبل از وقوع انقلاب در ایران، برای اجرای کنسرت به آمریکا میرود و با شروع انقلاب، ناگزیر در آنجا ماندگار میشود.
وی در مصاحبهای در پاسخ به این پرسش که خوانندگی را چگونه آغاز کرد میگوید:
«از زمان چهار پنج سالگی، رادیو به ایران آمده بود ولی ما آنقدر بودجه نداشتیم که یک رادیو بخریم. ضمن اینکه هنوز برق هم به همه جا نیامده بود.
به موسیقی گوش میکردم و آن را دوست داشتم.
تفریح من در خانه خواندن بود، ضمن اینکه بارها هم گفتهام که از کلاس سوم دبستان در مدرسه صبحها سر صف، قرآن با قرائت اجرا میکردم.
خب این هم برای خودش یک نوع خوانندگی است.
در سن ده یازده سالگی، رادیو و خوانندگانی بودند و مرتب فکر و ذکر من به غیر از مسئله درس خواندن، خوانندگی بود.
در خانه برای همکلاسیهایم و همینطور برای بچهمحلها میخواندم».
برخی او را با تام جونز خواننده سرشناس بریتانیایی مقایسه کردهاند.
بسیاری از طرفدارانش او را «آقای صدا» در حوزه موسیقی پاپ فارسی میدانند.